“En Agab het aan Isébel meegedeel alles wat Elía gedoen het, ja, alles- hoe hy al die profete met die swaard gedood het. Daarop stuur Isébel ‘n boodskapper na Elía om te sê: Mag die gode so doen en so daaraan toedoen - sekerlik sal ek môre sulke tyd jou siel maak soos die siel van een van hulle. Toe hy dit sien, het hy hom klaargemaak en ter wille van sy lewe weggegaan. En toe hy in Berséba in Juda aangekom het, het hy sy dienaar daar laat agterbly; maar self het hy ‘n dagreis ver die woestyn ingegaan en daar onder ‘n besembos gaan sit en gewens dat hy mag sterwe. En hy sê: Dit is genoeg, neem nou my siel weg, HERE, want ek is nie beter as my vaders nie. Daarop gaan hy lê en raak onder ‘n besembos aan die slaap; en kyk, daar raak ‘n engel hom aan en sê vir hom: Staan op, eet!” - 1 Konings 19:1-5 (53-vertaling).

“En kyk!” (v5). Dit klink soos 'n jubelkreet. In hierdie woorde sit 'n onverwagte en blye verrassing.

Hierdie man is toegemessel in sy omstandighede. Menslik gesproke is daar vir hom geen uitkoms meer nie. Dit is die einde. Dit is verby met Elia. Hy het die einde van sy pad bereik. Dit is klaar met hom.

Maar hoor dan die jubel van uitredding en bevryding in die: “en kyk!” Dit breek deur alle newels heen. Dit breek deur alle menslike vooruitskouings van 'n sombere toekoms. Wonderlik! Want kyk, bo dié donkere menselewe wat hom vir 'n doodslaap neergelê het, is die hand van God – God se reddende, helpende hand.

Ja, deur die engel raak die Here hom aan. Die engel is God se hand. Die Here steek sy hand uit na hierdie verslae mens in die draaikolk van moedeloosheid. Die engel is 'n openbaring van die Here se hulp en bystand. So prakties en daadwerklik is die Here se hand.

Dit is ook die boodskap vir alle mense wat hulself in hierdie lewe afgeskryf het. Vir alle lewensmoeë, eensame en wanhopige mense. Vir mense wat geen lig meer sien nie en miskien al met gedagtes aan selfmoord. Die Woord verkondig aan jou dat die hand van die Here uitgestrek is na dié mens wat neergeslaan is deur die lewe. God steek sy hand na jou uit! Maar wil die mens dit aanvaar? Ons hoor die versugting wanneer mense in moeilike omstandighede verkeer: “daar is niemand wat sy hand na my wil uitsteek nie, of as daar mense is wat tog wil help, is hul arms te kort en hul hande te swak.”

As jy voel dat jy in jou eie woestyn verkeer, weet dan dat die Here ook sy hand na jou toe uitsteek. As alles vir jou hopeloos lyk, as jy alleen is met jou bekommernisse en niks van iemand kan verwag nie .... dán ... “en kyk, daar raak 'n engel hom aan.” Daar is die Here se hand!

Uit: “De Stem achter U” deur Ds Gabe van Duinen (effens aangepas).