“Een van die Fariseërs in die Raad, 'n man met die naam Gamaliël, wat as leermeester van die wet van Moses by die hele volk in hoë aansien was, het toe opgestaan en gevra dat die apostels 'n rukkie buitentoe gevat moet word. Daarna sê hy vir die Raad: “Israeliete, julle moet versigtig wees wat julle met hierdie mense gaan doen. 'n Tyd gelede was daar die geval van Teudas, wat in opstand gekom en daarop aanspraak gemaak het dat hy iemand van betekenis is. Hy het 'n aanhang gekry van omtrent vier honderd man. Hy is doodgemaak, en al sy volgelinge is verstrooi, en die opstand het op niks uitgeloop nie. Daarna was dit Judas die Galileër, wat in die tyd van die volkstelling in opstand gekom het met 'n deel van die volk agter hom aan. Ook hy is om die lewe gebring, en al sy volgelinge is uitmekaar gejaag. Wat die huidige geval betref, my raad aan julle is: Laat staan hierdie mense en laat hulle los, want as wat hulle wil en wat hulle doen, mensewerk is, sal daar niks van kom nie. Maar as dit van God kom, sal julle hulle nie kan keer nie. Moenie dat dit dalk later blyk dat julle selfs teen God gestry het nie!” Die Raad het na hom geluister.” - Handelinge 5:34-39.

Die hoë Joodse Raad was radeloos. Wat moet hulle met hierdie apostels doen? Die apostels het 'n groot aanhang onder die volk geniet deur die tekens en wonders wat hulle gedoen het, en baie mense het gelowig geword.

As die lede van die Raad hulle sin kon kry, sou die apostels sekerlik dood gewees het. Was dit uit vrees vir die mense of uit vrees vir God dat Gamaliël vir hulle in die bres getree het? Was dit 'n spesifieke taktiek van sy kant, of het hy uit vrees gehandel? Ons weet nie, maar in elk geval het die Joodse Raad ag geslaan op sy woorde. Die meerderheid van die Raad het met hom saamgestem.

Ons sien hier die groot verskil tussen die nalatenskap van mense wat volgens hulle eie drifte handel en mense wat om die saak van Christus stry. Wat uit die mens self voortkom hou nooit stand nie. Hierdie bewys vind ons by name van die oproermakers Teudas en Judas. Beide van hulle se werke het tot niks gekom nie. Hulle het tot die verlede behoort. Maar die evangelie wat die apostels verkondig het, kon nie gestop word nie. Die werk wat God begin, hou ewig stand. Geen mens kan stop wat God begin het nie, ook nie die Joodse Raad nie.

Tot vandag toe is dit ook nog so. Geen staatsmag, geen diktator kan die geloof in Jesus Christus tot niet maak nie. Die Kerk van Christus leef voort – ook al moet dit ondergronds geskied. Wanneer alles vergaan bly God se werk voortbestaan.

Uit: Neukirchener Kalender 2009 (aangepas).