“Ag, hoe verlate lê die stad wat vol mense was. Sy het soos 'n weduwee geword, sy wat magtig was onder die nasies. Die prinses onder die provinsies, verrig dwangarbeid.”  - Klaagliedere 1:1 (2020 vertaling).

“Kreunend soek haar hele volk na kos. Om te oorleef, het hulle hulle kleinode verruil vir iets  om te eet. Kyk tog, HERE, sien raak hoe ek verag word.” - Klaagliedere 1:11 (2020 vertaling).

“My Heer verwerp beslis nie die mens vir ewig nie; maar as Hy iemand bedroef het, ontferm Hy Hom met die volle omvang van sy troue liefde. Hy verdruk en bedroef mensekinders teen sy sin.” - Klaagliedere 3:31-33 (2020 vertaling).

“Laat ons ons harte saam met ons hande ophef na God in die hemel.” - Klaagliedere 3:41 (2020 vertaling).

Die boek Klaagliedere bestaan uit vyf liedere wat aan Jeremia toegedig word, maar of hy wel die werklike digter was, is nie seker nie. Dit was heel waarskynlik 'n persoon, of persone wat in Juda agtergebly het nadat die res van die volk in ballingskap weggevoer is. Dit vertel van die absolute laagtepunt in die geskiedenis van Israel. Die land lê verwoes, Jerusalem en die tempel is vernietig en die elite van die bevolking is weggevoer. Vir die agtergeblewenes is dit 'n kwessie van daaglikse oorlewing.

Dit is aangrypende woorde wat ons in Klaagliedere 1:11 lees: die mense soek kreunend na kos. Die 1953 vertaling sê: “die hele bevolking sug”. Maar dit is nie net die blote drang om oorlewing nie, maar ook die besef dat hulle na die uitsprake van die valse profete geluister het (Klaagl 2:14) en skuldig staan voor God en die gevolge daarvan moet dra (Klaagl 2:17).

Die digter van die derde lied is eerlik in sy gevoelens oor die smart en lyding wat hy moet verduur. Hy gee ook ruimte aan sy twyfel en wraakgedagtes. Mense wat in hierdie situasie verkeer sal rede hê om te wanhoop en hulle van God weg te draai. Hy wend hom egter tot God omdat hy seker is dat die lyding net 'n beperkte tyd sal duur en dat die goedheid van God weer sigbaar sal word; dat God se troue liefde geen einde het nie, en dat Hy ons tugtig sodat ons ons weer na Hom sal keer: “Dit is deur die troue liefde van die HERE dat ons nie omgekom het nie, ja, sy ontferming ken geen einde nie. Dit is elke oggend weer nuut - groot is u getrouheid. My erfdeel is die HERE, sê ek; daarom hoop ek op Hom. Goed is die HERE vir hulle wat op Hom wag, vir die mens wat na Hom soek. Goed is dit om stil te hoop op die verlossing van die HERE.” (Klaagl 3:22-26).

Hoe staan sake met onsself? Ook in ons tyd is daar baie lyding. Ook ons sug. Die lyding slaan baie mense neer, en sommige raak so wanhopig dat hulle geen lig meer sien nie. Is dit dan nie vir ons beter om ook hierdie lied te sing nie: “Goed is dit om stil te hoop op die verlossing van die HERE”. Hoe dikwels hoor ons dit nie elke Sondag met die seën in die kerk nie: “Ons hulp is in die Naam van die HERE wat hemel en aarde gemaak het” (Ps 124:8).

-dw-