In daardie tyd het Jesus gespreek en gesê: Ek loof U, Vader, Here van die hemel en die aarde, dat U hierdie dinge verberg het vir wyse en verstandige mense en dit aan kindertjies geopenbaar het. Ja, Vader, want so was dit u welbehae. Alles is aan My oorgegee deur my Vader, en niemand ken die Seun nie, behalwe die Vader; ook ken niemand die Vader nie, behalwe die Seun en elkeen aan wie die Seun dit wil openbaar. Kom na My toe, almal wat vermoeid en belas is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus vind vir julle siele; want my juk is sag en my las is lig. ” - Matteus 11:25-30 (53-vertaling).

Die Here Jesus het baie gely hier op die aarde. Maar in dit alles het Hy ook blydskap geken en het Hy die Vader gedank oor alles wat hier gebeur het. Wat hier gebeur het was immers volgens die heilige bedoeling van die Vader. Daarin het Hy berusting gevind en was dit vir Hom 'n bron van innige blydskap. En hierdie rus, hierdie blydskap, wil Hy ook aan ons gee. Aan almal wat vermoeid is en swaar belas word deur die lewe.

In die voorafgaande verse van Matteus 11 sien ons die teëstand wat Jesus in Gorasin, Betsaida en Kapernaum ondervind het. Tog bid Hy: “Ek loof U, Vader, Here van die hemel en die aarde, dat U hierdie dinge verberg het vir wyse en verstandige mense en dit aan kindertjies geopenbaar het. Ja, Vader, want so was dit u welbehae.”  Alles geskied volgens die wil van die Vader. En Hy berus Hom daarin en strek sy hande in ontferming oor die skare uit wat Hom omring. En Hy noem hulle vermoeide en oorlaaide mense.

Daarmee word die lewe in Israel saamgevat, en daarmee ook die lewe in ons tyd. As die Heiland daardie woorde gebruik, is sy gedagtes nog besig met wat in Kapernaum gebeur het. Dit was 'n tragedie: dat die wyses en verstandiges niks anders ken as om hulle lewens met mensgemaakte voorskrifte en laste te oorlaai nie. Aan godsdienstige aktiwiteite het dit beslis nie ontbreek nie, net soos dit vandag ook nie by ons ontbreek nie. In kerklike kringe word daar baie gepraat. Maar soms is dit ten dode toe vermoeiend. Dit is 'n algemene klagte dat daar al meer en meer van jou gevra word, terwyl die geestelike versorging van die lewe al hoe minder word. En die gewone mens staan magteloos daarteenoor.

En nou is die groot vertroosting dat ons Here Jesus Christus bewoë is en Hom oor dié mense ontferm. Hy sien ons as mense wat voortgedryf word, geboë onder 'n steeds neerdrukkender las; uitgeput en vermoeid maar steeds bereid om nuwe laste op ons te neem. Ons gryp altyd na meer en meer, maar ons gryp die lewe mis. Ons jaag en soek maar vind nie die lewe nie. Die lewe is leeg en die lewe is arm. Leeg en arm, ja dikwels selfs tot in die kerk.

Deur dit alles heen laat die Heiland nou sy stem hoor. Hy roep deurdringend en altyd weer: “Kom hierheen , kom na My toe. Julle wat vermoeid en belas is, Ek sal vir julle rus gee.” Dít is die vreugde van die evangelie, die heerlike prediking van God se verbond met ons, wat deur Israel misken en verloën is, en kragteloos gemaak is deur al hul insettinge.

Dit is die verbond waarop Christus se dankgebed gerus het, waarin God gee wat ons nie self kan vind nie, waarin Hy sy onuitspreeklike gawe gee: Jesus Christus, die weg, die waarheid en die lewe. Dít het Hy aan 'n weerspannige volk verkondig, en Hy roep en roep ook nou. “Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus vind vir julle siele; want my juk is sag en my las is lig.” Want dit is Christus se juk en sý las: dat ons 'n God-welgevallige lewe sal lei. Dít gee rus aan vermoeides en oorlaaides.

Dit is die wonder wat met ons moet gebeur. Die groot wonder wat lê in geloof en bekering. Dan val al die laste van ons af waaronder ons gebuk gaan. Dan hou die ontsettende gejaag op. Dan erken ons dat ons bedremmeld staan met al ons wysheid en ons verstand. Dan gaan skuil ons by Jesus Christus ons Here. Dan stel ons ons onder sy seënende hande. Dan erken ons sy wonde en sy dood waardeur Hy ons vrygekoop het. En dan ontvang ons die lewe uit God se hand, volgens sy welgevalle, sonder om te betaal. Dan vind ons rus. Want sy juk is sag en sy las is lig. Dan ruis oor ons die evangelie van God se welgevalle.

“En laat hom wat hoor, sê: Kom! En laat hom wat dors het, kom; en laat hom wat wil, die water van die lewe neem, verniet.” (Open 22:17).

Uit: De zege is hem beschoren deur ds Dirk Sikkel